کالبُد

در روزگاری که علیرغم سهولت دسترسی به ابزار های بی‌شمار ارتباطی، شکل روابط انسانی بسیار سطحی شده و فرد گرایی عمق بیشتری یافته است، به نظر می‌رسد هر آنچه نیازاست در دسترس ماست ولی خلاء در کنار یکدیگر بودن به شدت احساس می شود. فردیتی افراطی در حال رشد است که افراد را به سوی بودن های مجازی سوق می دهد و انسان معاصر را به کالبدی تنها مبدل می کند. اینک همه ی ما به تدریج از يکديگر فاصله می گیریم و از احساسات حقیقی خود دور و دورتر می شویم و چنان در این تنهایی پرهیاهو غرق شده ایم که حتی قادر به شنیدن صدای درونمان هم نیستیم. مجموعه‌ ی پیش رو تلاشی است برای نشان دادن پریشانی درونی انسان امروز.