نخند، تو در مقابل دوربین هستی

بدن، بی هیچ واسطه‌ای، از آغاز اولین تجربه‌ی تماس با پیرامون است که جهان‌مان را در قالبی شکل‌پذیر فرم و قوام می‌بخشد. ورای تغییراتی که بر اثر عواملی چون زمان، جنسیت، جغرافیا، سیاست، جامعه، قومیت و ... بر بدن تحمیل می‌شود، جهان درون نیز در مواجهه با عوامل بیرونی (گاهی بدن‌های دیگر) مدام در حال تغییر و تکامل است.

پس ادراک ما از جهان، فهمی است که با بدن‌هایمان دریافت می‌کنیم، وقتی می‌بینیم و یا شاید وقتی خود را جای دیگری می‌گذاریم.

"ما_من" بدن‌های مشترکی هستیم که می‌توانیم امتداد خاطره و یا فهم رنج یکدیگر باشیم.