زنان با چشمان بسته

از نگاه اگزیستانسیالیست ها، تنهایی ذات وجودی همه انسان هاست؛ انسان تنها زاده می شود، زندگی را سپری می کند و با همین تجربه ی شناختی از دنیا می رود.

در مجموعه پیش رو، تلاش کردم فراموش شدگی و از خودبیگانگی انسان معاصر را از زاویه دید دودسته از زنان در تقابل با جامعه ی امروز به تصویر بکشم. که یا چشمان خود را بر جهان خارج بسته و به مدد عقل گرایی و اتکاء به داشته های ذهنی شان، به درون خود پناه برده اند و یا اصلا فاعلی شناسا و خردورز نیستند و شوربختانه این جبر اجتماع است که هویت آنان را تعریف می کند.

در حقیقت از تقابل سفید و سیاه، خطوط شکسته و مشوش و چشمانی باز و بسته برای نشان دادن مضمون تنهایی بهره برده ام.

(امیرحسین عالی)